ऋतं पिबन्तौ सुकृतस्य लोके गुहां प्रविष्टौ परमे परार्द्धे

• ऋतं पिबन्तौ सुकृतस्य लोके गुहां प्रविष्टौ परमे परार्द्धे ।
• छायातपौ ब्रह्मविदो वदन्ति पञ्चाग्नयो ये च त्रिनाचिकेताः ॥ १ ॥
• यः सेतुरीजानानामक्षरं ब्रह्म यत्परम् ।
• अभयं तितीर्षतां पारं नाचिकेतं शकेमसि ॥ २ ॥
• आत्मानं रथिनं विद्धि शरीरं रथमेव च ।
• बुद्धिं तु सारथिं विद्धि मनः प्रग्रहमेव च ॥ ३ ॥
• इन्द्रियाणि हयानाहुर्विषयांस्तेषु गोचरान् ।
• आत्मेन्द्रियमनोयुक्तं भोक्तेत्याहुर्मनीषिणः ॥ ४ ॥
• यस्त्वविज्ञानवान् भवत्ययुक्तेन मनसा सदा ।
• तस्येन्द्रियाण्यवश्यानि दुष्टाश्वा इव सारथेः ॥ ५ ॥
• यस्तु विज्ञानवान् भवति युक्तेन मनसा सदा ।
• तस्येन्द्रियाणि वश्यानि सदश्वा इव सारथेः ॥ ६ ॥
• यस्तवविज्ञानवान् भवत्यमनस्कः सदाशुचिः ।
• न स तत्पदमाप्नोति संसारं चाधिगच्छति ॥ ७ ॥
• यस्तु विज्ञानवान् भवति समनस्कः सदाशुचिः ।
• स तु तत्पदमाप्नोति यस्माद्भूयो न जायते ॥ ८ ॥
• विज्ञानसारथिर्यस्तु मनःप्रग्रहवान् नरः ।
• सोऽध्वनः पारमाप्नोति तद् विष्णोः परमं पदम् ॥ ९ ॥
• इन्द्रियेभ्यः परा ह्यर्था अथेभ्यश्च परं मनः ।
• मनसस्तु परा बुद्धिः बुद्धेरात्मा महान् परः ॥ १० ॥
• महतः परमव्यक्तमव्यक्तात् पुरुषः परः ।
• पुरुषान्न परः किञ्चित् सा काष्ठा सा परा गतिः ॥ ११ ॥
• एष सर्वेषु भूतेषु गूढोत्मा न प्रकाशते ।
• दृश्यते त्वग्र्यया बुद्ध्या सूक्ष्मया सूक्ष्मदर्शिभिः ॥ १२ ॥
• यच्छेद् वाङ्मनसि प्राज्ञस्तद् यच्छेज्ज्ञान आत्मनि ।
• ज्ञानमात्मनि महति नियच्छेच्छान्त आत्मनि ॥ १३ ॥
• उत्तिष्ठत जाग्रत प्राप्य वरान् निबोधत ।
• क्षुरस्य धारा निशिता दुरत्यया दुर्गं पथस्तत् कवयो वदन्ति ॥ १४ ॥
• अशब्दमस्पर्शमरूपमव्ययं तथाऽरसं नित्यमगन्धवच्च यत् ।
• अनाद्यनन्तं महतः परं ध्रुवं निचाय्य तं मृत्युमुखात् प्रमुच्यते ॥ १५ ॥
• नाचिकेतमुपाख्यानं मृत्युप्रोक्तं सनातनम् ।
• उक्त्वा श्रुत्वा च मेधावी ब्रह्मलोके महीयते ॥ १६ ॥
• य इमं परमं गुह्यं श्रावयेद् ब्रह्मसंसदि ।
• प्रयतः श्राद्धकाले वा तदानन्त्याय कल्पते तदानन्त्याय कल्पते इति ॥ १७ ॥ ॥