तद्वा इदं बृहतीसहस्रं सम्पन्नम्

।। अथ तृतीयाध्याये षष्टम: खण्डः ।।

बृहती गात्रेणापि बृहत्येव

उपनिषत्

तद्वा इदं बृहतीसहस्रं सम्पन्नम् । तस्य वा एतस्य बृहतीसहस्रस्य सम्पन्नस्यैकादशानुष्टुभां शतानि भवन्ति, पञ्चविंशतिश्वानुष्टुभः । आत्तं वै भूयसा कनीयः ।

भाष्यम्

बृहतीसम्पादनेऽनुष्टुप्शंसनमात्रात् पश्चविंशोत्तरशतानुष्टुबाधिक्यं च भवति । अत आधिक्यात् बृहतीसम्पादनमेव वरम् । तस्यात्रैवा- न्तर्भावात् । जगत्यादिकं त्वधिकत्वेऽपि बृहतीवत् माहात्म्या- भावादेवोपेक्ष्यते ।

भावप्रदीप:

'तद्वा इदं बृहतीसहस्रं ' इत्यादिखण्डं व्याकरिष्यंस्तत्र तद्वा इद- मित्यादिपरामर्शप्रयोजनं वक्ष्यमाणरीत्याऽनुसन्धेयमित्याशयेन तस्य वा एतस्य बृहतीसहस्रस्य' इत्यादिद्वितीयवाक्यं व्याचष्टे - बृहती- सम्पादन इति ॥ बृहतीसहस्रसंपादन इत्यर्थः । अनुष्टुप्- शंसनमात्रात् केनलानुष्टुप्सहस्रशंसनात् । एवमनुष्टुबाधिक्यलाभेऽपि किं प्रकृत इत्यत आह- अत इति ।। अस्तु बृहतीसहस्रसंपादने पञ्चविंशोत्तरशतानुष्टुबाधिक्यम् । तथापि कुतो बृहतीसहस्रसंपादनमेव वरमित्यतः प्रवृत्तं ‘अत्तं वै भूयसा कनीयः' इति वाक्यं तात्पर्यतो " व्याचष्टे – तस्येति ।। अनुष्टुप्सहस्रस्य । अत्रैव बृहतीसहस्र एव । नन्वेवं तर्हि बृहत्यपेक्षया जगत्यादीनामाधिक्यात्. जगत्यादिसंपादनमेव कुतो न कर्तव्यमित्यत आह- जगत्यादिकं त्विति ।। आदिपदेन पत्रिष्टुभौ । अधिकत्वेऽपि अक्षरा- धिक्येऽपि । महात्म्याभावस्तु पूर्वखण्ड एवोपपादितः ।।