न्यायामृतम्
।। श्रीदिग्विजयरामो विजयते ||
न्यायामृतम्
(१-३२ प्रकरणानि)
अनुवादरूपेण समाधेयाः प्रश्न्या:
१) विप्रतिपत्तिवाक्यं सदलकृत्यं विचारयत
२) विप्रतिपत्तिप्रदर्शनं निराकुरुत
३) विमतमित्येव पक्षीकरणे किं बीजम् 2
४) नवीनोक्त “एतत्पटा---"इत्या्यनुमानं विवृणुत
५) स्वात्यन्ताभावसमानाधिकरणे “एव” इत्यत्र एवपदसार्थक्यम् विचारयत
६) दृष्यत्वस्य व्यतिरेकल्यापिग्रहः कुत्र १ उपपादयत
७) सदसत्वानधिकरणत्वमित्यनेन विकल्पत्रयं कथं लब्धम् ?
८) द्वितीयपक्षे अप्रसिद्रविरोषणता भवति वा नवा ?
९) तृतीयपक्षे व्यर्थविशेष्यत्वं सदृष्टान्तमुपपादयत
१०) द्वितीयपक्षे अत्यन्तासत्वं सविकल्पं समर्थयत
11) अप्रतीतिघटितासत्वं कुतो निर्वाच्यम् ?
१२) मकरन्दपक्षमनूद्य दूषयत
१३) स्वरूपेण निषेधपक्षे आत्मादेः असत्वमाक्षिप्य समाधत्त
१४) तृतीयपक्षस्य अतिव्यापि निर्ब्रूत
१५) जगत्सत्यं स्यात् आत्मवत् इत्यत्र आत्मत्वोपाधिमाशङ्य परिहरत
१६) मिध्यात्वमपि मिथ्या इति पक्षमाक्षिप्य समाधत्त
१७) सति ब्रह्मणि निषद्धा धर्माः सन्तः स्युः इत्यादिनोक्तातिप्रसङ्गान् निरूपयत
१८) वृत्तिव्याप्यत्वपक्षे आत्मनि व्यभिचारं उपपादयत
१९) धर्मिसमसत्वहेतोः विपक्षे वृत्तिः व्यभिचारः इत्युक्ते अतिप्रसङ्गान् उपपादयत
२०) शुद्धं ब्रह्म न दृश्यमित्युक्ते दोषान् कथयत
२१) विष्णवे शिपिविष्टाय इति वाक्यं सदृष्टान्तमुपपादयत
२२) चरमवृत्युपहितस्यात्मनः दृश्यत्वे को दोषः ?
२३) शुद्धज्ञानाभावेऽज्ञानानिवृत्तिमुपपादयत
२४) फलन्याप्यत्वमाक्षिप्य (विकल्प्य) निराकुरुत
२५) “अन्यथा इच्छाद्यन्तकरण- -- ' इति वाक्यं व्याख्यात
२६) चैतन्याविषयस्यापि आपरोक्ष्यं कथम्
२७) पञ्चमपक्षं निराकुरुत १३०
२८) षष्टपक्षे चित्सुखोक्तपरिहारं कथयत १३०
२९) आत्मरूपं ज्ञानं सविषयं निर्विषयं इत्यादिकं दूषयित्वा अस्वप्रकाशत्वहेतोः आत्मनि व्यभिचारं समर्थयत १७६ -१७७
३०) निर्विषयत्वं विकल्प्य दूषयत १७७
३९) ज्ञात्रभावेऽपि आत्मज्ञानस्य ज्ञानत्वेऽतिप्रसङ्गान् ग्रन्थोक्तदिशि निरूपयत १७७
३२) कालपरिच्छिनत्वमाक्षिप्य समाधत्त १९७
३३) विभक्तत्वं विकल्प्य निराकुरुत १९८
३४) अभारूपा धर्मा---इति मण्डनोक्तं दूषयत २१९
३५) आत्मत्वं विकल्प्य खण्टयत १७८
३६) अंशित्वहेतोः विरुद्धादिदोषानुपपादयत २१९-२२०
३७) सत्वलक्षणे दलकृत्यं विचारयत २४९
३८) उपक्रमाधिकरणन्यायेन प्रत्यक्षस्य प्राबल्यं समर्थयत २७७
३९) असंजातविरोधित्वेन प्रत्यक्षस्य प्राबल्यं समर्थयत २७७
४०) विदोषविषयत्वेन प्रत्यक्षस्य प्राबल्यं समर्थयत २७७
४१) प्रत्यक्षस्योपजीव्यत्वे प्राबल्यं समर्थयत ३१२
४२) उपजीवत्वं निरूच्य प्रत्यक्षस्य उपजीव्यत्वं समर्थयत ३१३
४३) ओदुम्बरीं स्पृष्ट्वा उद्गायेत इत्यधिकरणमारचयत ३३४
४४) व्यावहारिक्यपि व्यवस्था कथं न घटते ३३४
४५) ‘तस्माद्धूम एव. ." अदितिर्यौ .. "इत्यत्र च गौणार्थत्वं कथं १ अधिकरणरचनपुरस्सरं निरूपयत
३४४
४६) अद्वैतवाक्यस्यानन्यपरत्वं निराकुरूत ३४४
४७) अपच्छेदाधिकरणमारचयत ३६४
४८) ‘यदि प्रतिहर्तापच्छिद्यात्" इति शात्रस्य प्रामाण्यं समर्थयत(अत्यन्तबाधाभावं) ३६४
४९.) प्रयोगान्तरे निक्षेपः कथम् ? समर्थयत ३६४
५०) “ नैमित्तकशास्त्रस्य. "इति वाक्यं ससन्दर्भं विवृणुत ३६५.
५१) खण्डनोक्तपक्षमनूद्य सविस्तरं निराकुरुत ३७८
५२) मिथ्यात्वं तात्विकं अनौष्ण्यं व्यावहारिकमिति व्यवस्था कुतो न युज्यते? ३७९
५३) द्विविधं हि ज्ञानं इत्यादिना उक्तग्रन्थसन्दर्भं व्याख्यात ३९१
५४) “अन्ये तु" “यदि च” पक्षे च नैल्यधियः साक्षिबाधित्वं कथं सदृष्टान्तं उपपादयत ३९२
५५) प्रतियोगिनि दृष्टे...’ इति कारिकां व्याख्यात ४१४
५६) “दरामस्त्वमसि' इति दृष्टान्तं ससन्दर्भं विवृणुत ४१५
५७) प्रमाणतदाभासव्यवस्था कुतो न युज्यते १ ४१५
५८) साक्षिणि बाह्यप्रत्यक्षे च बाधशङ्का कुतो न युक्ता ? ४१६-४१७
५८) “ब्रह्मप्रमान्येन वा" इत्या्दयनुमानं सदलकृत्यं व्याख्यात ४५२-४५३
५९) यद्वा पक्षोक्त स्वबाधकेत्यादिविशेषणानां मतभेदेन व्यच्छेदयं विमृरात ४५३
६०) अन्योन्याभावव्यतिरिक्तेति अनुमानं विवृणुत
६१) श्रुतेरननुवादकत्वं कथम् ?
६२) द्वयोः प्रणयन्तीति वाक्यस्य अवैय्यर्थ्यं कथं प्रतिपादयत
६३) सत्वश्रुतिः प्रतिप्रसवार्था इति मीमांसादृषटान्तेन निरूपयत
६४) मन्त्राधिकरणमारचयत
६५) सप्रयोजनानुनादत्वं सत्वश्रुतेः विद्वद्वाक्यदृष्टान्तेन समर्थयत